ภาวะตัวเตี้ยหมายถึงการเจริญเติบโตที่ไม่เหมาะสมในเด็ก เนื่องจากการขาดสารอาหารเรื้อรัง การติดเชื้อซ้ำ ๆ และการกระตุ้นด้านจิตสังคมที่ไม่เพียงพอ ปัญหานี้ส่งผลกระทบไม่เพียงแต่การพัฒนาทางร่างกายของเด็กเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อการพัฒนาทางสติปัญญา ซึ่งอาจนำไปสู่ผลกระทบระยะยาวต่อคุณภาพชีวิตและความสามารถในการผลิตในอนาคต หนึ่งในปัจจัยสำคัญที่มักถูกมองข้ามในการป้องกันภาวะตัวเตี้ยคือ สุขาภิบาล ที่เหมาะสม สุขาภิบาลที่ไม่ดีสามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อและโรคต่าง ๆ ซึ่งท้ายที่สุดจะทำให้การดูดซึมสารอาหารในเด็กลดลง ดังนั้น การรักษาความสะอาดสิ่งแวดล้อมและการดำเนินมาตรการสุขาภิบาลที่ถูกต้องจึงเป็นขั้นตอนสำคัญในการป้องกันภาวะตัวเตี้ย ความสัมพันธ์ระหว่างสุขาภิบาลกับภาวะตัวเตี้ยสุขาภิบาลที่ไม่เหมาะสม เช่น การเข้าถึงน้ำสะอาดที่จำกัด สิ่งอำนวยความสะดวกในการขับถ่ายที่ไม่เพียงพอ…